Kobiety z Internacjonalistycznej Komuny Rożawy wezwały do międzynarodowej delegacji feministycznej w Rożawie*. Chciałysmy poznać kobiety I społeczność w Rożawskiej rewolucji. Walka z patriarchatem i o wolność ludzkiego i naturalnego życia jest walką międzynarodową. Bez względu na to, jak różnorodne są realia naszego życia, nasze serca biją w tym samym rytmie, i palą się do rewolucji społecznej. W sumie piętnaście kobiet i nie binarnych osób z USA, Kurdystanu i siedmiu różych narodów z Europy poszło za wyzwaniem. Będąc w stanie móc dyskutować i żyć w autonomi w takiej róznorodności jest bardzo ważne i daje nam możliwość odczuwania, rozwijania i urzeczywistnienia siły naszych globalnych relacji.
Delegatki przybyły na początku czerwca i zaczęły delegacje z wizyta do Junen Ciwan w Qamislowie** – grupie poświęconej młodym kobietom zaangażowanym w rewolucji. Udałyśmy sie z nimi do radiostacji “Denge Cudi”, która transmituje aż do Nisebin, miasto które jest w połowie poza Turecką granicą. Szczegoólny nacisk jest położony na młode kobiety, które czytają teskty i dyskutują o swojej roli w społeczeństwie i rewolucji. Miałyśmy też wzmacniąjacy moment kiedy zaśpiewałysmy piosenkę na żywo, jako odwiedząjące internacjonalistki.
Następnie zjadłysmy lunch z kobietami z HPC-Jin (Hêzen Parastina Cîvaka — Siły Zbrojne). HPC sa siłą samoobronną komuny i tutaj, podobnie jak we wszystkich strukturach, kobiety również organizują autonomicznie. Te kobiety, głównie matki i babcie, wypracowały swoją pewność siebie przez filozofię Abdullaha Ocalana i lata rewolucyjnej pracy. Później odwiedziłyśmy Asayisa Jin, gdzie spotkałymy się ze wspaniałymi kobietami które poświecają się do obrony społeczności.
Po powrocie do Qamislo zostałyśmy zaproszeni do Mali Bririndar – czyli Domu Rannych. Mala Birindar to kolektywny dom dla ciężko rannych w walce bojowników YPG-YPJ, gdzie mogą wspólnie wyzdrowieć. Na chwilę obecną pracują nad uzyskaniem oficjalnego rozpoznania, aby zdobyć pomoc zewnętrzną która pomogłaby pomóc rannym wojowniczkom. Bez tego, ich zdolność do uzyskania dostępu do ratującego życie leczenia i terapii jest ograniczona embargiem i politycznym nadużyciem na skalę międzynarodową. Tutaj spotkałyśmy kogoś, kto walczył u boku naszego międzynarodowego towarzysza Şehîd Hêlîn Qereçox, która upadła şehîd (została męczennicą) w Afrin.
Po przerwie na herbatę w akademii Jineolojî International (Międzynarodowej Jineoloji) w Amûde udałyśmy się do Navenda Ciwanên Azadu, Centrum Wolnej Młodzieży w Dîrbesiyę, gdzie spędziłyśmy czas grając w siatkówkę z młodzieżą. Wieczorem odwiedziłyśmy rodziny şehîds, głównie rodziców, braci i siostry młodych członków YPG-YPJ. Noc spędziłyśmy podzielone pomiędzy tymi rodzinami; następnego ranka zaczęłyśmy zwiedzać Jinwar, Wioskę Wolnych Kobiet.
Wow … Co można o tym powiedzieć? To wspaniałe miejsce, które tam powstaje. Gdy tylko opuściłyśmy samochód, zostałyśmy schwytane przez atmosferę, która otworzyła wszystkie łańcuchy owinięte wokół naszej klatki piersiowej.
Jinwar, jedyna eksperymentalna wioska kobiet, istniała początkowo tylko jako idea i powstała w ciągu ostatniego roku. Powietrze zabawnej, twórczej możliwości ujawnia się w całym projekcie. Kiedy się rozglądasz, możesz zobaczyć przestrzenie, w których ludzka społeczność będzie dorastać w ścisłej harmonii ze światem przyrody. Ogromna część wioski wciąż jest w budowie, gdzie kobiety i mężczyźni pracują nad budowaniem domów z tradycyjnych cegieł mułowych. Robotnicy [głównie mężczyźni], początkowo sceptycznie nastawieni do projektu, przekonali się na tyle, że teraz sami odwiedzają na herbatę w wolne dni. W słowach Hevala R. – “Wow … Co można powiedzieć na ten temat? To wspaniałe miejsce, które tam powstaje. Gdy tylko opuściłyśmy samochód, złapałyśmy atmosferę, która otworzyła wszystkie łańcuchy owinięte wokół naszej klatki piersiowej.”
Następnego dnia w Dîrbesiyê powitała nas Kongreya Star (parasol wszystkich organizacji i instytucji kobiet, równoważny z TEV-DEM), odpowiedzialna za koordynowanie i organizowanie autonomicznych struktur kobiet. Na przykład Mala Jin, którą później odwiedziłyśmy, jest częścią Star Kongreya. Mala Jin (Dom Kobiet), działa jako miejsce rozwiązywania konfliktów. Na przykład, kiedy przyjechałyśmy, w pokoju obok nas, szukali rozwiązania dla następującej sytuacji: mężczyzna, który mieszkał w Europie od kilku lat, wrócił i poślubił kobietę, pod jej warunkiem, że będą mieszkać jako para w Demokratycznej Konfederacji Północnej Syrii. Mężczyzna początkowo zgodził się, ale teraz chce wrócić do Europy. Inne kobiety zwracają się do Mala Jin z powodu przemocy domowej lub opresji w rodzinie.
Z Dîrbesiyê pojechałyśmy do Serêkaniyê, kolejnego miasta, które jest podzielone przez zmilitaryzowany mur graniczny. Spędziłyśmy noc w Komîna Film Rożawa, którzy obecnie pracują nad filmem o tradycyjnych tańcach i pieśniach kurdyjskich, robiąc filmy dokumentalne w pobliskich wioskach.
Z Serêkaniye udałyśmy się do miasta Kobanê, które stało się sławne na arenie międzynarodowej dzięki obronie przez walczące kobiety YPJ, które ostatecznie doprowadziły do wyzwolenia z IS. Walka o wyzwolenie odebrała życie tysiącom ludzi. Naszym pierwszym miejscem do odwiedzenia był więc Şehidlik, cmentarz bojowniczek poległych o wyzwolenie, który spoczywa na skraju miasta. Jak powiedziała jedna z naszych delegantek: “Na tej ziemi zadajesz sobie wiele pytań, odczuwasz głęboką nienawiść do systemu rosnącego w sobie, zaczynasz rozumieć, co naprawdę oznacza walka z tym systemem, co oznacza rewolucja i jaką odpowiedzialność przekazują nam şehîds.”
Po powrocie do Kobanê odwiedziłyśmy muzeum şehîds i dzielnicę oporu. Jest to kwartał, który nie został odbudowany po wyzwoleniu. Jest on jak muzeum, ogromny pomnik, który pokazuje konsekwencje wojny, znaczenie zniszczenia i oporu. Ulice i domy są pełne opowieści o poległych wojowniczkach, cierpieniach ludności i ich oporze, okrucieństwie Państwa Islamskiego. I te historie opowiadane są przez wszystkich wokół ciebie. Matki, młodzież, bracia, bojownicy i bojownice, robotnicy i robotnice, wszyscy znają opowieści o sehîds, pielęgnując je i doceniając to, co tu zostało poświęcone dla obrony wolności.
Şehîd Arîn Mirkan ma szczególne miejsce w historii Kobanê. Jej ofiarna akcja zmieniła falę oporu, otwierając drogę do wyzwolenia kluczowego punktu strategicznego, z którego można zobaczyć całe Kobanê. Dała społeczeństwu i bojowniczkom odwagę i pewność siebie, jednocześnie drenując morale od bojowników Państwa Islamskiego, którzy wierzą, że zabicie przez kobietę jest równoważne z uniedostępnieniem dostępu do raju po śmierci. Odwiedziłyśmy Mistenur, miejsce tego wydarzenia i byłyśmy w stanie zobaczyć, gdzie rozgrywała się walka.
Na tej ziemi zadajesz sobie wiele pytań, odczuwasz głęboką nienawiść do systemu rosnącego w sobie, zaczynasz rozumieć, co naprawdę oznacza walka z tym systemem, co oznacza rewolucja i jaką odpowiedzialność przekazują nam şehîds.
Wkrótce potem odwiedziłyśmy bazę YPJ, w której kształcą się młode kobiety. Jest to miejsce pełne życia, w którym każdy z nich może opowiedzieć z własnego doświadczenia, jaki jest sens samoobrony. Jest to całkowicie inne od standardowego wizerunku koszar wojskowych; jest to miejsce zdominowane przez silną świadomość, gdzie jesteś otoczona przez miłość i gdzie jest wspólne pragnienie pokoju i wolności.
Stąd odwiedziłyśmy Mala Serokatî, dom, w którym Abdullah Öcalan przebywał przez dwa miesiące po ucieczce z Turcji i zanim był w stanie kontynuować podróż do Libanu. To miejsce jest bardzo ważne dla ruchu kurdyjskiego, ponieważ tutaj Abdullah Öcalan opracował strategię, przeanalizował sytuację i zbudował podstawę dla wszystkiego, co nadejdzie.
Po doświadczeniu tego wszystkiego w Kobanê, YPJ umożliwiło nam wizytę w Raqqa i Tebqa, dwóch arabskich miastach, które niedawno zostały wyzwolone z IS. Podczas gdy w Kobanê walki były w większości prowadzone na ziemi przez siły kurdyjskie, te dwie dawne twierdze IS zostały wyzwolone dzięki współpracy YPJ / YPG / SDF z amerykańskimi wojskowymi atakami powietrznymi. Są one pełne miejsc, w których SI popełniło niepojęte zbrodnie, aby zniewolić i zniechęcić społeczeństwo i bojowników do wolności. Krajobraz tych miast jest bardzo różny od Kobanê. Ogromne obszary miejskiego krajobrazu są wciąż zniszczone; wojna z atakiem powietrznym całkowicie zmienia rodzaj zniszczenia. Wojna nie wygląda tak samo. Ludzie żyją i pracują w tym, przywracając miasto do życia.
Na koniec mogłyśmy wziąć udział w Qampa Jineolojî Ciwan – obozie dla młodych kobiet skupionych na Jineologu. Jineolog – koncepcja zainicjowana przez Ocalana, to połączenie nauki, feminizmu, nauk płci i historii. Rozbiłyśmy obóz z około pięćdziesięcioma innymi młodymi kobietami nad brzegiem Eufratu. Obudziłyśmy się razem, jadłyśmy, ćwiczyłyśmy i wzięłyśmy udział w następujących edukacjach: Bycie sobą, Historia Patriarchatu, Poszukiwanie Prawdy przez Abdullaha Öcalana, Jineolojî, Wolne życie partnerskie. Wieczorem wzięłyśmy udział w różnych warsztatach – jeżdżeniu samochodem, graniu na bębnach, malowaniu, lekcjach angielskiego; były też lekcje Kurdyjskiego pisania, i inne zajęcia po naszym wyjeżdzie. Ostatniego dnia poszłyśmy na basen. Dużo się śmiałyśmy, ochłodziłyśmy się, uczyłyśmy się nawzajem pływać, jadłyśmy arbuz i piłyśmy lemoniadę, tańczyłyśmy i słuchałyśmy muzyki oraz zbudowałyśmy więzi hevaltî (przyjaźń).
Potem nadszedł czas, aby pożegnać się nie tylko z towarzyszkami obozu, ale także z naszą obecnością jako delegacja. W tych tygodniach doświadczyłyśmy, usłyszałyśmy, odczułyśmy i zobaczyłyśmy tak wiele rzeczy. Ale jedna część pozostaje nie odkryta: Afrin. W marcu Turcja (druga co do wielkości armia NATO) zajęła Afrin po pięćdziesięciu ośmiodniowych zmaganiach obronnych. Odtąd okupujący żołnierze popełniają masakr i grabieży społeczeństwa, wyrzucając ludzi ze swoich domów, z ich ukochanej krainy. Jako kobiety z międzynarodowej społeczności Rożawa i jako grupa tej delegacji potępiamy działania tych okupantów. Afrin jest i pozostanie częścią Demokratycznej Federacji Północnej Syrii. Kiedyś będzie znów wolna, a zadaniem wszystkich kochających wolność ludzi na całym świecie będzie walczyć o nią!
Teraz przygotowujemy się do odejścia z Międzynarodowej Komuny. Zobaczyłyśmy kompleksowość i rzeczywistość rewolucji, społeczeństwa i życia w Demokratycznej Federacji Północnej Syrii. Czujemy, że ziarna oporu zaczynają przynosić owoce w nas. Jesteśmy pełne nadziei, przekonane, że ten świat ulegnie zmianie wraz z tą zmianą w nas samych.
Žene, Život, Sloboda! Jin, Jiyan, Azadî! Women, Life, Freedom!
Femmes, Vie, Liberté! Frauen, Leben, Freiheit! Mujeres, Vida, Libertad! Kvinnor, liv, frihet!
* Obszar, który często nazywamy Rożawa (w kurdyjskim: Rojava), postanowił zmienić nazwę na Demokratyczną Federację Północnej Syrii, aby dokładniej odzwierciedlać wieloetniczną naturę społeczeństwa, zwłaszcza teraz, gdy głównie arabskie miasta są członkami systemu demokratycznego. W praktyce Rożawa i DFNS są wciąż dość zamienne, ale spodziewającie się, że DFNS będzie częściej wykorzystywane w miarę upływu czasu.
** Znaczenie: Młode kobiety. Wymawiane odpowiednio: “Zchinen Jeewan” i “Kamishlo”. W alfabecie kurdyjskim jest kilka listów więcej niż po angielsku. C wydaje dźwięk “j”, Ç jest “ch”, J wymawia się jako S w “zwykłym” i tak dalej. Aby zapoznać się z alfabetem, wejdź na http://learnkurmanji.com/lesson/lesson-1-alphabet-and-sounds/.