[raw]
We need your support!
In the time of the attack of the Turkish army and its jihadist allies we depend on your financial support. Activists of the Internationalist Commune are taking place at different places in the defense of the revolution. Our media team is preparing articles, videos and photos to share to the outside. If you want this work to continue please support us.
[/raw]
Op 16 Oktober 2019 is Andok Cotkar, Konstantin, uit Kiel in Noord Duitsland omgekomen tijdens een luchtaanval in Serekaniyë, Noord Syrië door het aggressief, oorlog voerende NATO-lid Turkije.
In September 2016, sloot Heval Andok zich aan, bij de YPG Mensen Verdedigings Leger in Rojava, Noord Syrië, om deelt te gaan nemen in de strijd tegen de IS. Hij strijdde aan verschillende fronten tegen de IS in de Minbic, Cerablus en Raqqa regionen.
Na een verwondig ging hij voor een tijdje terug naar huis, maar kwam weer terug naar Koerdistan en was op het laatst in de verzets-eenheden van Sengals YBS om de Yezedi’s te verdedigen tegen verdere genocide’s. Bij het begin van de aanvallen van de fascistische Turkse staat en haar Jihadistische huurlingen, gaf hij zich onmiddelijk vrijwillig op, samen met vele andere vrienden, om de Revolutie van Hoop te verdedigen, die sinds 2012 had kunnen gedijen in Rojava. Zoals vele andere mensen en vechtende vrienden, gaf hij zijn leven in het verzet tegen het fascisme en ter verdediging van de menselijke waardigheid. In een tijd waarin alle heersers van Trump tot Putin tot Kamp-Karrenbauer elkaar overtreffen in verraad, hypocrisie en bloeddorstig winstbejag, is onze vriend en kameraad Konstantin Andok een Echte held van onze tijd.
Toen Konstantin van huis, aan de Baltische kust vertrok, vertelde hij niemand van zijn plan. Hij nam het vliegtuig naar Koerdistan op de internationale anti-oorlogsdag van 1 September 2016. Pas onderweg, lichtte hij zijn familie in, die sinds die tijd, als vele andere Duitse families, in ieder geval gedeeltelijk, deel geworden zijn van het lot, van het Koerdisch menselijk verzet. Konstantin was geen voormalige soldaat of linkse activist, zoals vele anderen die zich bij het YPG aansloten. Hij was een simpel mens, wiens geweten niet langer de wreedheden van het IS en hun bondgenoten, kon aanzien en daarom zijn hart volgde, terwijl hij zich bij het verzet, om de mensen van het Midden Oosten en de democratische, ecologische gemeenschap en vrouwelijke vrijheden te verdedigen, aansloot.
Wij hebben Heval Andok leren kennen als een hele bescheiden en met de aarde verbonden man. Die, toen hij aankwam in Rojava, de vraag waar hij vandaan kwam, beantwoordde met : “Uit Kiel, een burgerlijke nederzetting”. Konstantin had voorheen als boer gewerkt, daar kwam ook zijn achternaam vandaan, Cotkar. Hij had een lage stem, sprak met een Duits dialect en werd door al zijn vrienden, bijzonder gewaardeerd om zijn natuurlijke, vrijgevige houding en zijn typische Noord Europese humor.
Nadat hij gewond was geraakt in Raqqa, zei hij in een televisie documantaire : “Toen ik terugkeerde naar Europa, keek ik er naar uit om mijn familie weer te zien, maar ook mijn vrienden en zelfs mijn vroegere bazen. En ik was blij om weer eens als boer aan de slag te gaan, want dat vond ik ook altijd leuk.”
Hij was nooit echt geïntresseerd in academische discussies over politieke theoriën, liever wilde hij leren, hoe hij zijn plicht in de strijd met de YPG, in praktijk bracht en hoe hij zichzelf, zijn vrienden en de bevolking, het beste verdedigde. Toch, las hij ook Abdullah Ocelan’s, Ideeën over het Democraties Confederalisme, met grote nieuwsgierigheid en nam hij altijd actief deel aan discussies. Maar het feit dat hij voor alles, een man van actie en de praktijk was, bleek uit de vele levens, van vele vrienden die hij het leven redde, als front paramedicus en omdat hij zich onderscheidde door zijn onvermoeibare inzet en co-operatieve geest. Voor hem was Rojava de plek, waar hij zichzelf, zijn persoonlijkheid en kunne, echt kon uitten en waar hij altijd echt gelukkig en blij, deel was van de gemeenschap, op zijn Hevals.
Na zijn terugkeer naar zijn noord Duitse geboorteland en tijdens de bezettingsoorlog van Afrin, door de fascistische Turkse staat, welke slechts een voorproefje bleek, van de huidige aanval, hield hij contact met de Koerdische gemeenschap en probeerde hij zich daar ook in te zetten. De staat reageerde met beschuldigingen van terrorisme, en dat terwijl zij zelf als NATO-lid altijd deel uitmaakten van het project van “de groene riemen”(jihadistische legers) tegen de progressieve, socialistische beweging in het Midden Oosten en tot op de dag van vandaag het terreur van de fascistische Turkse staat en haar jihadistische moordende gangsters, als belangrijke bondgenoten koesteren en onderhouden. Alleen al dit jaar, is er door Duitsland, voor een kwart miljoen euro aan wapens geleverd aan Turkije. Een historisch wapenbroederschap sinds Bismarck en het Ottomaanse rijk. Een gemeenschappelijke ideologische lijn van fascisme, van Atatürk via Hitler naar Erdogan. De nakomelingen van de slachtoffers van de genocide op de Armenen, Yezedi’s, Suryoye, Alevi’s en de Koerden van de laatste eeuw, die toen naar noord Syrië gevlucht zijn, zijn vandaag de dag dezelfde die het slachtoffer zijn van uitzetting en etnische cleansing (“schoonmaak”) in Rojava.
Maar diegene, die het verzet tegen het fascisme in Duitsland, Italië of Spanje, in hun geheugen en harten droegen, zijn precies dezelfde, die vandaag de dag opnieuw de verantwoordelijkheid op zich nemen, om de menselijke waardigheid te verdedigen tegen de barbaarsheid van het kapitalisme. De strijd van vandaag vindt plaats in Koerdistan, ten behoeve van en namens de gehele mensheid. Heval Konstantin Andok voelde en begreep dit. Daarom bleef hij niet lang in Europa en probeerde hij al na een paar maanden, vastbesloten terug te keren naar Rojava. Zoals hij het zelf onder woorden bracht, het leven in Duitsland had zijn betekenis verloren, het leven had alleen nog betekenis met een duidelijk doel voor ogen. Voor Heval Konstantin Andok betekende dit, deel zijn van de hoop die Rojava de hele wereld geeft en het verdedigen. Dat is waarom hij nooit door ons zal worden vergeten en ons met een groot gevoel van verantwoordelijkheid achter laat.
Ook ter nagedachtenis aan de anti-fascistische en anti-oorlog activist Anni Wadle uit Kiel en Heval Konstantin Andok’s grootste kameraden Anton Leschek, Michael Israel en Ryan Lock en alle anderen die stierven in de strijd voor de mensheid, dragen wij onze, in onze harten gevoelde sympathie voor Konstantin’s familie en al zijn vrienden, uit. We zullen hun dromen in onze harten dragen. Als we ons verzetten, Heval Konstantin Andok zal voortaan altijd bij ons zijn, in ons hart en onze ziel, gelijk aan het front in Koerdistan, zowel als in de grote stad en ons de kracht geven om eindelijk aan deze gekte een eind te maken. We zullen doorgaan met zijn strijd. Ze kunnen nooit onze zoektocht naar vrijheid en gerechtigheid stoppen. Omdat verzet leven is, daarom is het tijd vandaag “vergeef niet-vergeet niet”, bestrijd samen het fascisme.
Sehîd namirin – De martelaren zijn onsterfelijk !
Lang leven de revolutie van Rojava !